enkel voor leesgierigen: superlang verslag

Bij deze al meteen mijn excuses voor de lengte van dit verslag. Ik heb gewoon te veel gezien op heel korte tijd! 9-daagse Grand Circle tour: een wervelwind aan amazig views!

Dag 1: Een paar bussen moeten nemen om naar het hotel te gaan waar de pickup zou plaatsvinden. Gelukkig stelde mijn gastpapa voor om mij tenminste toch een stukje met de auto te brengen, dan zou ik een bus minder moeten nemen. En dat om 6 uur 's morgens, wat een schatje! Na 2 uur op de bus aan het hotel aangekomen, eindelijk! Van de ene bus naar de andere, gelukkig is deze een iets comfortabelere volvo-reisbus. En zo begint de rit naar Las Vegas. 's Middags maken we een stop in het midden van de woestijn. Hier zijn er een paar fastfood-restaurantjes en outlets. Ik eet een burrito (avocado en bonen toch wel gemist sinds Ecuador) en neem dan een kijkje in de outlets. Maar de winkels zijn bijna allemaal verlaten en vervallen, beetje griezelig!

Terug de bus in en tegen half 5 komen we in Vegas aan. We verblijven in het Excalibur Hotel, een typisch Vegas hotel, enorm groot en enorm kitscherig. Totaal niet mijn smaak dus! En alleen al het feit dat dit kitsch gokgedrocht hier in het midden van de woestijn is opgetrokken, vind ik echt surreëel. In het hotel is er een casino, een theater, middeleeuwse spelen, een hele resem restaurants, ... Én 1400 hotelkamers! Ik eet een slaatje, neem een doucheke in de veel te grote badkamer en kijk een film op de veel te grote flatscreen TV in mijn veel te grote kamer (in Vegas doen ze alles BIG).

Tegen 10 uur ga ik toch maar eens buiten op verkenning met Natalia, een Russische. We wandelen een paar uurtjes op The Strip (aka Las Vegas Boulevard), de straat waar alle megahotels te vinden zijn. Je vindt er het Vrijheidsbeeld, de Brooklyn Bridge, de Eiffeltoren, het grootste reuzenrad ter wereld en de Bellagio Fountain. Die laatste was wel heel mooi om te zien, fonteinen die dansen op klassieke muziek. Overal lopen er mensen rond met drank in hun handen, de mannen stomdronken en de vrouwen kortgerokt en op stelten van hakken. Ook spot ik een paar bruidjes en bruidegommen! Waaauw, ik val hier nogal uit de toon met mijn sweater, tie-dye sweatpants en all stars! Om de straat over te steken zijn er overal roltrappen gebouwd die naar een brug over de straat leiden. Soms zijn toch echt te lui, die Amerikanen. Het is allemaal totaal niet mijn ding maar het is wel de moeite om eens gezien te hebben!

Dag 2: goed geslapen in mijn veel te groot bed. En om 8 uur al klaar om te vertrekken. Vandaag gaan we naar Zion National Park en Bryce Canyon. Volgens Magalie is dit de mooiste en indrukwekkendste canyon dus ik verheug mij er al op! De hele voormiddag op de bus en 's middags lunchbuffet, lekker en veel. In de vroege namiddag komen we aan in Zion National Park. We stoppen op verschillende plaatsen om foto's te schieten.

Hierna gaat de reis verder naar Bryce Canyon en onderweg zien we sneeuw naast de weg liggen. Ik had dit totaal niet verwacht want Magalie stuurde mij namiddag nog een foto van haarzelf in een zomers topje in Bryce Canyon. Later realiseer ik mij dat zij in hartje zomer daar was geweest maar het is nu toch ook al midden april! Wanneer we aan een viewpoint uit de bus stappen, word ik dus verrast door een ijskoude, gure wind. Maar wat een zicht! Heerlijk! Foto's trekken maakt mijn vingers wel gevoelloos na een tijdje. En wanneer Natalia foto's van mij maakt en we ze achteraf terug lekker warm op de bus bekijken blijkt de felle wind een paar hilarische plaatjes te hebben opgeleverd (eentje met mijn sjaal voor mijn gezicht en een paar met mijn haren recht omhoog). Op naar het volgende viewpoint, alweer supermooi! Hier lukken de foto's een beetje beter, sjaal en haren mooi in de plooi. Wel spijtig dat we niet genoeg tijd hebben om naar beneden te wandelen. 's Avonds komen we aan ons hotel aan. Ik verheugde mij al op een lekker warme kamer maar hij is koud, nondepie! Ik kijk naar de MTV Movie Awards en ga dan slapen want morgen vertrekken we al om 7 AM!

Dag 3: vroeg uit de veren. In de vroege namiddag rijden we Arches National Park binnen. We maken een eerste stop. Nog geen bogen te zien maar ik ben al meteen onder de indruk van het mooie zicht en de gigantische rotsformaties. Ik ben sowieso al klein van gestalte maar naast zo'n giganten voel ik mij nog veel kleiner. Een tweede stop maken we bij een rots die lijkt te balanceren op een andere rots. Tussen de twee rotsen is de steen lichter gekleurd, het lijkt wel cement. Grappig zicht. Hierna gaan we naar North en South Window, 2 gigantische bogen die precies 2 ogen in een stenen berg vormen. Ongelooflijk hoe zo'n dingen kunnen ontstaan! Wat verderop is Double Arch, een dubbele boog en beide enorm hoog. Deze vind ik echt de max! Een paar mensen klimmen naar de bogen toe maar terug naar onderen gaan lijkt een stuk moeilijker en er vallen er een paar op hun poep. Ik besluit er mij dus maar niet aan te wagen en mezelf van een pijnlijk staartbeentje te besparen.

Laatste stop vandaag: het trail naar Delicate Arch. Met fles water in de hand trekken we op weg. Ik geraak na een poosje al buiten adem want het is constant stijgen, het is heet en er is nergens schaduw. Maar eens daarboven is het echt de moeite waard, Delicate Arch is prachtig! Fototime! Ik voel me weer een minimensje naast deze grote stenen boog. De weg terug is gelukkig heel wat sneller en makkelijker, de hele tijd dalen. Ik ben echt blij dat ik mijn wandelschoenen nog eens uit mijn backpack heb kunnen halen en nog eens een trekkingske heb kunnen doen want dat buszitten wordt vervelend na een tijdje en dan doen een paar uurtjes actief zijn in de natuur echt goed!

Dag 4: vier verschillende parken vandaag, een hele boterham dus! We vertrekken dan ook al om half 7 's morgens. Aangezien ik tot laat TV heb gekeken (na 3 maanden kon ik eindelijk nog eens volop zappen en kijken wat ik wil) en ik echt geen ochtendpersoon ben, geraak ik er maar moeilijk uit. Maar wat moet, dat moet dus om half 7 zit ik, een zielig hoopje met hele kleine oogjes, op de bus. Eerste stop is Gooseneck Canyon, drie rotsformaties afgesleten door een kronkelige rivier waarvan de middelste lijkt op een ganzennek. Wanneer ik een Chinese dame vraag of ze een foto van mij wil maken en ik mij vervolgens op de rand van de afgrond neerzet, begint de dame in paniek te flippen, "oooooh nooo oooh nooo noooooo" (meteen ook het enige Engels dat de Chinezen kennen)! Ik schiet in de lach, raar volkje! Ze trekt gelukkig wel een paar toffe foto's.

Volgende stop is Monument Valley. Hier kijk ik echt naar uit! Ik heb immers mijn bachelorpaper over genrestereotypen in westernfilms geschreven en heb hier toen veel over gelezen. Op de weg ernaartoe zegt de gids plots: " Here is the spot where Forrest Gump decided to stop running". Haha cool, ik had de film gisteren nog gekeken en herken de plek dus meteen. Hierna rijden we het park binnen en kruipen vervolgens achterin in een open jeep en worden door een Navajo indiaan rondgereden op een enorm hobbelige weg. Hij ziet er stoer uit met zijn droog, bruin vel, zijn lange, zwarte haren en cowboyhoed. Het litteken van een hazenlip en een paar missende tanden maken zijn uiterlijk nog een tikkeltje stoerder. Hij blijkt echter heel vriendelijk te zijn en heeft veel te vertellen over elke Mesa die we tegenkomen. Eens ziet hij een slapende reus in een rots, dan een slapende Snoopy (Charlie Brown's little puppy), een adelaar, een olifant, ... "Use your imaaaaginatioooon" zegt hij keer op keer op bezwerende toon. En inderdaad, als je goed kijkt en met een beetje verbeelding zie je het echt! Dan komen we op een plek die ik meteen herken. Hier werden een hele resem western films opgenomen! Vorig jaar nog "The Lone Ranger" met Johnny Depp. Foto's trekken en dan keren we terug. Op de terugweg wuiven we naar alle andere jeeps met toeristen. En we roepen "Jaaateee!" (goeiedag in Navajo). De gids vindt het heel amusant. Hij zingt ook nog een paar Navajoliederen en dan zit de tour erop.

Next stop: Canyon de Chelly. Deze vond ik niet zo indrukwekkend. Enkel de holen in de rotsen, huizen van indianen, zijn cool maar veel te ver om ze tegoei te kunnen zien. Gelukkig gaan we morgen er wel een paar van dichtbij bekijken. Hierna is het nog een paar uurtjes op de bus en de zon begint al onder te gaan wanneer we Petrified Forest National Park binnenrijden. We maken een stop met uitzicht over de Painted Desert maar ik wil liever snel doorrijden zodat we het Petrified Wood (miljoenen jaren oude boomstammen die helemaal versteend zijn en verschillende kleuren hebben gekregen door mineralen). Gelukkig komen we er bij zonsondergang aan, zo hebben we nog even de tijd om het steenharde hout te inspecteren en kunnen we mooie foto's van de zonsondergang maken. Echt vreemd hoe hout in steen kan veranderen en bij zonsondergang lijkt dit echt een magische plek. Even later is het pikdonker en maken de parkrangers zich kwaad dat we nog niet weg zijn. We snellen dus naar de bus & off we go.

Dag 5: Walnut Canyon, Grand Canyon (en Horseshoe Bend). Vandaag krijgen we de grotten in de canyonwanden te zien waar de pueblo- en hopi-indianen leefden. We dalen een heleboel trappen af into Walnut Canyon. Onderweg komen we een paar dergelijke grotten tegen. Het lijken wel rijhuisjes, een hele rij kamertjes met een gemeenschappelijke muur. Op de weg terug naar boven is het puffen en zweten in de volle zon en daarna is het puffen op de bus.

In de vroege namiddag komen we aan bij de Grand Canyon. Helaas is het paasvakantie en zijn er dus enorm veel mensen. Op de uitkijkpunten is het drummen om een mooie foto te kunnen maken. Maar je hoeft niet op deze plaatsen te zijn om foto's te maken. De Grand Canyon heeft zijn naam immers niet gestolen en is echt immens groot en indrukwekkend van elk gezichtspunt. Ik ben echt verwonderd van de schaal en de schoonheid van dit natuurfenomeen. Het is dus terecht 1 van de wereldwonderen. Na een paar uurtjes te hebben rondgeslenterd keren we terug naar de bus. We gaan immers ook nog naar Horseshoe Bend vanavond. Maar we geraken er niet voor het donker want de bus was verdwaald geraakt en daardoor liepen we meer dan een uur vertraging op. De gids besluit dan maar dat we de volgende morgen vroeger opstaan (half 6 om precies te zijn) om naar Horseshoe Bend te gaan. Ik denk "nondepie zeg, nog vroeger opstaan, crazy!".

Dag 6: enorm vroeg uit de veren om naar Horseshoe Bend te gaan. Gelukkig is het maar 10 minuutjes rijden van ons hotel in Page. Er wacht ons wel weer een heuse wandeling om tot aan de rand van de canyon te geraken. Maar het is nog frisjes 's morgens dus gaat het allemaal wat makkelijker. De canyon werd gevormd door een rivier die een bocht in de vorm van een hoefijzer maakt. Echt mooi in het schemerlicht! Wel moeilijk om geslaagsde foto's te maken want een heel stuk ligt helaas in de schaduw. Na een halfuurtje rondwandelen en fotograferen, keren we terug naar de bus. Het is immers tijd om naar Antelope Canyon te gaan.

Hier heb ik echt naar uitgekeken! We worden aan ons hotel opgepikt in jeeps met grote, brede banden die me doen denken aan een monstertruck. De chauffeur en tevens gids is een hele dikke indiaan. Hij rijdt ons door de woestijn naar onze bestemming. Een stevig ritje op en neer door los zand. Met je eigen auto zoui je maar halfweg geraken. En dat zou zonde zijn! Want wat een pracht is deze canyon. Het lijkt wel een Starwars-filmset. De wanden van de canyon zijn enorm glad gemaakt door regen en wind en je ziet aan de golvingen van de Canyon en de lijnen in zijn wanden hoe dat proces heeft plaatsgevonden. Onze gids toont ons welke instellingen we op onze camera's moeten zetten om de beste foto's te kunnen maken. Het is er immers een beetje donker. Mijn camera blijkt echter niet genoeg geavanceerd te zijn en ook mijn tablet slaagt er niet echt in de schoonheid van Antelope Canyon vast te leggen. Andere mensen met een joekel van een professionele camera slagen er natuurlijk wel in. Jaloers! Nuja, het heefteen indruk op mij nagelaten dus ik zal mij nog wel lang kunnen herinneren hoe het er echt uitzag.

Namiddag rijden we naar Lake Powell. We maken een vlugge stop aan Glen Canyon Dam. Altijd indrukwekkend, die gigantische dammen in het midden van de woestijn, the middle of nowhere dus. Wanneer we aan Lake Powell aankomen, doen de meesten een cruise op het meer maar ik pas. Kost me wat te veel geld aangezien het een optionele tour is. Het zicht over dit meer is genoeg. Wanneer de anderen terug zijn van hun cruise, zetten we terug koers naar Las Vegas. Een lange rit! We maken nog een quickstop aan een soort van kinderboerderijtje waar ze allemaal biologische producten verkopen en een paar vreemde dieren houden. Onder andere een gigantische geit, een paar emoes en een lama. Ik denk bij mezelf "haha, zie ik nu echt HIER een lama ipv in Ecuador en zie ik nu echt HIER een emoe ipv in Australië?". Verder naar Vegas. 's Avonds is iedereen te moe om nog iets te gaan doen dus ik kijk een paar films in mijn hotelkamer, erg ontspannend na zo'n drukke dag.

Dag 7: een mindere dag, beetje saai. We wisselen van bus en ik moet afscheid nemen van een paar mensen. De hele dag onderweg, bah! Namiddag krijgen we een paar uurtjes om te gaan shoppen in een Outlet in Tulare. Ik heb hier echter geen budget en bovendien ook geen plaats meer voor in mijn backpack dus kom met lege handen terug. Jammer want ze hebben er alweer alle merken die ik tof vind (billabong, volcom, roxy,...). 's Avonds komen we aan in Fresno waar niet echt veel te zien is in het donker dus het wordt weer een luie avond.

Dag 8: Vandaag rijden we op een enorm bochtige weg naar Yosemite National Park. Een bergachtig landschap vol groene naaldbomen doemt op. Totaal anders dan al de droge canyons die we hebben bezocht. Maar minstens even mooi! Eerste stop is een viewpoint vanwaar we zicht hebben op een waterval, Half Dome en El Capitán (de enorm hoge bergwand waaraan vele ervaren klimmers zich in de zomer wagen en ook minder ervaren lui, zoals Tom Waes). Prachtig plaatje, het lijkt wel een postkaart. Hierna dalen we en krijg ik El Capitán van benedenaf te zien. Geen klimmers vandaag dus onbezoedelde foto's maar het zou toch wel awesome zijn om er daarboven eentje te zien hangen. We rijden verder naar een busparking en krijgen een dikke twee uur om wat rond te wandelen en te lunchen. Ik eet mijn blueberry muffins met cream cheese op met zicht op een enorm krachtige waterval. Ik hou van het geluiiid van neerstortend water! Helaas is het paasweekend dus er zijn enorm veel mensen op deze plek. Iedereen laat er zijn foto nemen. Maar het is fijn natuur én mensen kijken. Wanneer mijn bagels binnen zijn, ga ik wat rondwandelen. Een brug over een rivier met omgevallen boomstammen en de waterval op de achtergrond is echt een adembenemend plekje. Er vliegen bontgekleurde watervogels voorbij maar ze zijn zo snel dat ik ze niet op foto vastgelegd krijg. Terug naar de bus en we rijden naar San Francisco (aka San Fran aka Frisco).

Dag 9: laatste dag van de tour en ook de drukste, het is immers een citytour. Eerste stop is Chinatown. Die zijn eigenlijk overal zowat hetzelfde. Ik vind deze buurten er altijd gezellig uitzien met de rode lampionnetjes die als vlaggetjes over de straten gespannen zijn. Dan gaan we naar City Hall waar een bruidspasrtje hun trouwfoto's aan het maken zijn. Vervolgens rijden we door ... street waar de regenboogvlaggen hoogtij vieren. Het ziet er een toffe, hippe buurt uit vol bontgekleurde Victoriaanse houten huizen. Eerste stop is de Golden Gate Bridge. Ik heb hem zo vaak gezien op tv maar in het echt is het zoveel cooler. Tweede stop is Twin Peaks waar we een zicht hebben over de hele stad. Zo klein vergeleken met Los Angeles! Ik zie de hele stad, de Golden Gate Bridge, de grootste regenboogvlag die ik ooit heb gezien en Alcatraz Island. Volgende stop is Palace of Fine Arts, prachtig gelegen aan een meer.

Hierna gaan we naar Fisherman's Wharf waar ik een typische clan chowder bread bowl eet. Hoewel het er maar als vies uitziet, is het verrassend lekker! Ik kijk nog even naar een toffe band op de pier (incluis 8-jarig enorm getalenteerd drummertje) en stap dan op een tourboot die onder de Golden Gate Bridge door en rond Alcatraz Island vaart. Het eiland ligt akelig dichtbij de stad en ziet er maar grimmig uit. Ook afschuwelijk te denken dat criminelen er hun hele leven sleten met zicht op de stad (op het normale leven, op vrijheid). Hier zat dus onder andere de legendarische Al Capone te verpieteren. Maar niet iedereen verpieterde er. De gids vertelt ons dat er 3 gevangen zijn kunnen ontsnappen, 3 broers. Ze hebben hun tralies kunnen opensperren en zijn nooit meer teruggevonden (of ze de 3 kilometer zwemmen naar de stad overleefd hebben en een nieuw leven zijn begonnen weet dus niemand). Ook vertelt de gids ons dat naast deze zware criminelen een hele resem cipiers op het eiland leefden, met hun gezin. Dit vind ik echt een vreemd idee; je kinderen grootbrengen op een mini-eilandje vol misdadigers. Niet meteen mijn idee van een veilige leefomgeving... Wanneer ik weer voet aan wal zet, ga ik naar Pier 39 waar een massa zeehonden opeengepakt op de pier ligt te zonnebaden. Grappig zicht maar ze hebben wel een slecht geurtje bij dus ik blijf er niet te lang naar staan kijken. Terug de bus op voor onze laatste stop: Lombard Street. Het is een bochtige, steile straat vol groen. Grappig om de auto's aan wat lijkt 1 km per uur zich naar beneden te zien wringen. Ik zou hier geen chauffeur willen zijn! Volgens mij geraak je trouwens sneller beneden te voet dan per auto. En zo zit de tour erop.

Ik blijf echter nog een nachtje dus is het zoeken naar een hostel. Ze zijn wel een stuk duurder dan in Europa en met Pasen zijn ze bijna volgeboekt waardoor de prijs van de laatste bedden omhoog schiet. Achja, voor 1 nachtje kan het er wel van af. Ik lig op de kamer met een supervriendelijke Chinese en een oudere Canadese vrouw. Samen met Mandy, de Chinese vrouw, ga ik 's avonds naar een Iers café met live muziek, slechts een straatje van het hostel.

Als je tot hier bent geraakt met lezen: proficiat en merci voor de interesse!