Week Twee

Een nieuwe week betekent een nieuwe leerkracht, een nieuwe klasgenoot en nieuwe leerstof. De leermethode hier op school is echt heerlijk. Superkleine klasjes, elke week focus op een ander thema, veeeel conversaties, Latijns-Amerikaanse films, ... Ik leer echt veel bij op die 2 weken les. Ook het praten met mijn gastgezin doet mij vlotter en zekerder worden in mijn Spaans en dat was natuurlijk de bedoeling.

Elke voormiddag les van half 9 tot 1u. Elke namiddag gaan we met een groepje naar het Quicentro (een verrassend proper en chique shoppingcentrum), naar Jürgens (een koffiehuisje waar ze heerlijke koffiekoeken hebben), naar het park of naar het historisch centrum.

Woensdag spreek ik af met Jana, een vriendinnetje uit Leuven die hier in Cuenca haar thesis komt schrijven over de Ecuadoriaanse film. Echt fijn om hier een bekend gezichtje te zien! We gaan naar de Mercado Artesanal waar we lang rondslenteren en een grappig lamasleutelhangertje kopen. Weer een souvenirtje in the pocket!

De volgende avond gaan we met een hele groep de verjaardag van Alejandro, een Amerikaanse student, vieren. Jana gaat ook mee! We vertrekken al vroeg, eten pizza, pikken een jazzconcertje mee en dansen salsa tot middernacht! De mannen kunnen hier echt enorm goed dansen, waauw! Dat is wat anders dan in België!

Vrijdag hebben Svenja en ik geen examen omdat het onze laatste dag AL is en we nog wat leerstof moeten zien. Estupendo! Onze leerkracht vult tijdens de pauze een papiertje in met het aantal uren gevolgde lessen(40 in mijn geval, al leken het er maar 10) en ons behaalde niveau. Ik heb mezelf onderschat en dacht dat ik High Intermediate zou krijgen. Maar neen, Avanzado woehoew! Na een bedankje en applausje krijgen de afstuderende studenten hun diploma. Eentje om in te kaderen, trots! Vrijdagnamiddag vertrek ik met Leonie, een Duits vriendinnetje, naar Baños. We zijn zo'n 7 uren onderweg en komen stikkapot aan in ons hostel. Gelukkig valt dit hostel heel goed mee en slaap ik als een roos.

De volgende morgen staan we al vroeg op maar merken tijdens het ontbijt dat het echt slecht weer is (bewolkt en regen). De receptioniste van het hostel raadt ons de Ruta de las Cascadas aan en dus boeken we die bij een tourkantoortje. We doen deze route met een sightseeingbus met stoeltjes op het dak. Goed uitzicht wel van daarboven! We zien zo'n 5 watervallen waarvan de laatste, Pailón del Diablo de indrukwekkendste is, wat een kracht daarachter zit, amai! Namiddag klaart het weer een beetje op en belsuiten we een taxi te nemen naar La Casa del Arbol, een schommel aan het 'einde van de wereld' (over een ravijn dus). Helaas, Daarboven op de berg is het dichtbewolkt en we hebben helemaal geen uitzicht. Wel horen we de vulkaan Tungurahua rommelen, zo'n beetje gelijk een hele luide donderslag. Indrukwekkend maar we krijgen de vulkaan helaas niet te zien. Morgen beter? 's Avonds boeken we een tour naar een berg waar we de vulkaan zouden moeten zien en een mooi uitzicht hebben over Baños zelf. Wat de touroperator ons niet vertelde, was dat dit een partybus is en daar hebben Leonie en ik na onze vermoeiende dag echt niet veel zin in. Luide latino-muziek en 2 vermoeide meisjes, niet de beste combinatie. Maar na een half uurtje komen we aan op de berg en proeven we Canela, een typisch drankje van de streek. Je kan ervoor kiezen gasolina (enorm sterke alcohol toe te voegen) en ik vraag 'un poquito, poquito por favor'. Zelfs met die paar drupjes is het al een heel straf drankje, amai! De vulkaan houdt zich nog steeds schuil achter aswolken en weigert dus weer zich in zijn volle glorie aan ons te tonen. Damn it, wat een pech! Er wordt nog een comedy show opgevoerd waaruit blijkt dat Europese humor toch wel heel hard verschilt van de Ecuadoriaanse! Wanneer terug het centrum naderen blijkt dat de partybus eerst een stop maakt aan een discotheek. Leonie en ik passen, gelukkig ligt onze hostel vlakbij! Oogjes dicht en snaveltjes toe!

Zondagmorgen ziet het weer er al wat beter uit en we huren een bugui voor 2 uur. Dit is een soort go-cart waar je wel een rijbewijs voor nodig hebt en die best snel gaat. Ik rij liever niet en aangezien Leonie haar rijbewijs al jaren heeft, zet zij zich neer aan het stuur, fieuw! We rijden opnieuwe langs de Ruta de las Cascadas en helaas verlies ik mijn gsm onderweg! Ik vraag overal rond waar we geweest zijn, maar hij is nergens meer te vinden.. Balen, hard balen! We zetten koers naar het centrum want de 2 uren zitten er bijna op! We slaan een straatje in en wanneer er een auto uit de andere richting komt en de straat te smal is om te kruisen, merken we dat het één richtingverkeer is. Tot onze teleurstelling gaat de bugui niet in achteruit en moeten we hem dus helemaal terug naar het begin van de straat duwen. Je kan de voorbijgangers zien denken "Bloody tourists"! Wij kunnen er gelukkig wel mee lachen. Namiddag proberen we La Casa del Arbol nog eens uit en vandaag hebben we meer geluk. Een uitzicht, hallelujah! Maar die godgeklaagde vulkaan ligt nog steeds verscholen in de wolken, dju toch! We horen hem weer uitbarsten en zien een aswolk boven de wolken uittorenen. Waaauw, once in a lifetime dit! Blij dat we eindelijk een glimps van de Tungurahua hebben kunnen opvangen keren we terug naar Quito!

Geslaagd weekend, behalve dan mijn gsm...

Groetjes thuis!