Derde week
Blijf op de hoogte en volg Marjon
19 Februari 2014 | Ecuador, Quito
Mijn derde week in Ecuador begint met een kleine opdoffer. De kindjes op mijn vrijwilligersproject (een kinderopvang voor arme kinderen) hebben van maandag tot woensdag nog vakantie en ik kan er dus niet veel gaan doen. Gelukkig start ook Sofie, een Belgisch vriendinnetje, deze week in hetzelfde project en zit ze met dezelfde vrije dagen. We besluiten er het beste van te maken en samen naar de jungle te trekken.
We vertrekken maandagmiddag op weg naar Papallacta. We nemen de bus en zijn zo'n 3 uren onderweg op een hobbelweg. In de late namiddag komen we in Papallacta aan. Het dorpje werd door lonely planet aangeraden om zijn thermale baden. En veel meer dan dat was er ook niet te doen want het dorpje (eigenlijk meer een gehuchtje met een paar huisjes, hostels en restaurants) ligt in the middle of nowhere en het is er best koud. Nadat we ons in onze vreselijk koude kamer hebben geinstalleerd, besluiten we maar direct naar de balneario te gaan om wat op te warmen.
Tot onze vreugde liggen de baden vlakbij onze hostel en hoeven we dus helemaal niet ver te wandelen. We kleden ons rap om en lopen het dampende water in, ZALIG! Het zijn zo'n 10 verschillende baden met elk een verschillende temperatuur en geurtje. We lopen van het ene naar het andere en weken uren aan een stuk tot mijn vingers helemaal verrimpeld zijn en het pikdonker geworden is. De wolken zijn ondertussen gedaald en we zijn nu letterlijk 'in de wolken'. In de balneario leren we een hele groep Amerikanen kennen die hier vrijwilligerswerk doen met het World Peace Corps. Zij keren mee terug naar onze hostel en we eten samen trucha a la plancha (gegrilde forel), het lekkerste Ecuadoriaanse maal dat ik tot nu toe heb gegeten, complimenten aan de chef!
De volgende dag zetten we koers naar Tena, een stadje aan de rand van de Oriente (de jungle). We komen er in de vroege namiddag aan en lopen wat rond in het stadje. 's Avonds eten we pizza en kijken we een paar films op de tv in onze hostel (het is echt uitzonderlijk om hier in een hostel een werkende tv op de kamer te hebben, meestal zijn ze wel aanwezig maar enkel voor de schijn want ze marcheren niet). Vroeg ons bedje in want morgen begint onze tour door de jungle al om 8u.
Woensdagmorgen ontbijten we in een cafeetje vlakbij het touroffice en zijn we stipt op tijd op afspraak. Helaas zijn de andere deelnemers te laat en moeten we een halfuur wachten. Maar goed, eens vertrokken in ons minibusje komen we na een halfuur aan bij Rio Napo waar we in een gemotoriseerde kano stappen. Het landschap is hier zoveel groener e de lucht is zoveel zuiverder dan in Quito, echt een verademing! We trekken met een gids de jungle in voor een 4 uur durende wandeling. Er zijn hier geen aangelegde paden. We stijgen en dalen en waden door riviertjes (gelukkig kregen we catchou botten in het touroffice). Dit in combinatie met de hoge temperatuur en luchtvochtigheid.. Ik zweet gelijk een varken! 's Middags lunchen we op een boomstam over een waterloopje. Een duizendpoot en een dikke spin willen ons wel vergezellen. We schuiven dan maar een beetje op. Onderweg opent de gids een coconnetje op een tak dat boordevol mieren en mierenlarfjes blijkt te zitten. Hij gooit er een paar op onze handpalm en zegt dat we ze op moeten lekken. Ik wacht een beetje argwanend tot de anderen het doen en wanneer het blijkt mee te vallen, lek ook ik de miertjes op. Ze smaken naar citroen door het mierenzuur, best lekker. We eten ook bloemenknoppen maar die zijn me iets te bitter.
Na de lange tocht, zoeken we eindelijk wat verkoeling in de Rio Napo. Het water is wel heel bruin en ondoorzichtig dus je ziet niet wat erin rond zwemt. We blijven gelukkig gespaard van anaconda's en piranhas, fieuw! Na dit welgekome duikje, bezoeken we de familie van onze gids. Zijn mama is 100 % quechua en leert ons yuca te planten en oogsten. Hierna maken we chcocolade, van cacaobonen ter plaatse geoogst. Onze gids zegt dat Ecuadoriaanse chocolade de beste is maar ik vind ze niet te vergelijken. Deze chocolade is zo puur en bitter, geef mij maar gewoon een goeie reep melkchocolade. Als laatste activiteit met het quechuavrouwtje gaan we goud zoeken op het strand. En inderdaad, het vrouwtje vindt goud! Ookal zijn het maar enkele splintertjes, het blijft indrukwekkend! We keren per kano en bus terug naar Tena en na onze buikjes rond te hebben gegeten, keren we op een oneindig lange busrit terug naar Quito. We vertrokken om 7 uur 's avonds en ik kan pas om 2 uur 's nachts doodmoe in mijn bed kruipen.
Donderdagnamiddag maken we kennis met ons project. De kinderen zijn echt heel lief en vriendelijk. Ze worden hier duidelijk goed opgevoed. We spelen galgje en stoelendans en dan gaat de bel alweer, het zit er al op.
Vrijdag is geen toffe dag. Ik krijg een hoop slecht nieuws te horen van het thuisfront en het is niet makkelijk dit op mijn eentje, zo ver weg van familie en vrienden, te verwerken. Op zo'n momenten mis ik mijn thuis echt wel. Gelukkig zijn er mijn vriendinnen hier en mijn gastouders die mij toch een beetje kunnen troosten.
Zaterdag gaan we naar Mitad del Mundo, waar de evenaarlijn loopt. Het is echt een vreemd idee te weten dat je daar op beide halfronden (noordelijk en zuidelijk) tegelijk kan staan en dat de evenaar gewoon tussen je benen door loopt. We bezoeken eerst het monument dat niet echt de moeite is maar wel mooie foto's oplevert.Dit monument staat echter op de verkeerde plaats. Ietsje verderop loopt de echte evenaar, volgens militaire gps, en hier is een klein museumpje rond gemaakt. We krijgen een gids aangewezen en hij betrekt ons in allerlei experimentjes op de evenaarslijn. We zien een zonnewijzer, je kan er een ei op een nagel balanceren, je weegt minder op de evenaar en bent dus ook minder sterk, het water loopt op de evenaar niet draaiend door de afloop maar gewoon recht naar onder en je kan je evenwicht niet behouden wanneer je over de lijn loopt (het lijkt wel alsof je te veel gedronken hebt). Tof en interactief museum, altijd leuk!
Zondag gaan we met de Teleferiqo naar Pichincha, een berg aan de rand van Quito Stad vanwaar je een goed zicht hebt over de hele stad en omliggende bergen. We gaan omhoog in een cabine'tje aan een kabelbaan en bereiken op die manier meer dan 4000m hoogte. Het laatste stukje is het erg bewolkt en we vloeken al dat we geen zicht gaan hebben maar gelukkig klaart het daaboven al snel terug op. Wat een uitzicht! Prachtig! Fototijd dus! We maken er enorm veel. We willen de wandeling naar Rucu Pichincha doen maar deze duurt 6 uur en we hebben geen eten of drinken mee. Helaas, we wandelen dan maar gewoon een stukje en komen 2 lama's tegen! Het blijkt een toeristische attractie te zijn (1 dollar voor een paar foto's met poncho, cowboyhoed en Linda en Mateo, de lama's). Marie gaat met hen op de foto en heeft totaal geen schrik. Ze kust de lama bijna op de lippen en wij dachten echt dat hij nu zou spuwen! Het zou zo'n grappig tafereeltje zijn! Jammer genoeg gebeurde het niet... We keren terug naar beneden en de rest van de dag doen we rustig aan, het is immers zondag!
De tijd vliegt hier voorbij! Ik zit nu al in de helft van mijn tijd hier in Ecuador! Maar er is nog zoveel te zien en mijn project valt echt goed mee dus ik zal de volgende weken ongetwijfeld nog genoeg te doen hebben!
Saludos y besos!
We vertrekken maandagmiddag op weg naar Papallacta. We nemen de bus en zijn zo'n 3 uren onderweg op een hobbelweg. In de late namiddag komen we in Papallacta aan. Het dorpje werd door lonely planet aangeraden om zijn thermale baden. En veel meer dan dat was er ook niet te doen want het dorpje (eigenlijk meer een gehuchtje met een paar huisjes, hostels en restaurants) ligt in the middle of nowhere en het is er best koud. Nadat we ons in onze vreselijk koude kamer hebben geinstalleerd, besluiten we maar direct naar de balneario te gaan om wat op te warmen.
Tot onze vreugde liggen de baden vlakbij onze hostel en hoeven we dus helemaal niet ver te wandelen. We kleden ons rap om en lopen het dampende water in, ZALIG! Het zijn zo'n 10 verschillende baden met elk een verschillende temperatuur en geurtje. We lopen van het ene naar het andere en weken uren aan een stuk tot mijn vingers helemaal verrimpeld zijn en het pikdonker geworden is. De wolken zijn ondertussen gedaald en we zijn nu letterlijk 'in de wolken'. In de balneario leren we een hele groep Amerikanen kennen die hier vrijwilligerswerk doen met het World Peace Corps. Zij keren mee terug naar onze hostel en we eten samen trucha a la plancha (gegrilde forel), het lekkerste Ecuadoriaanse maal dat ik tot nu toe heb gegeten, complimenten aan de chef!
De volgende dag zetten we koers naar Tena, een stadje aan de rand van de Oriente (de jungle). We komen er in de vroege namiddag aan en lopen wat rond in het stadje. 's Avonds eten we pizza en kijken we een paar films op de tv in onze hostel (het is echt uitzonderlijk om hier in een hostel een werkende tv op de kamer te hebben, meestal zijn ze wel aanwezig maar enkel voor de schijn want ze marcheren niet). Vroeg ons bedje in want morgen begint onze tour door de jungle al om 8u.
Woensdagmorgen ontbijten we in een cafeetje vlakbij het touroffice en zijn we stipt op tijd op afspraak. Helaas zijn de andere deelnemers te laat en moeten we een halfuur wachten. Maar goed, eens vertrokken in ons minibusje komen we na een halfuur aan bij Rio Napo waar we in een gemotoriseerde kano stappen. Het landschap is hier zoveel groener e de lucht is zoveel zuiverder dan in Quito, echt een verademing! We trekken met een gids de jungle in voor een 4 uur durende wandeling. Er zijn hier geen aangelegde paden. We stijgen en dalen en waden door riviertjes (gelukkig kregen we catchou botten in het touroffice). Dit in combinatie met de hoge temperatuur en luchtvochtigheid.. Ik zweet gelijk een varken! 's Middags lunchen we op een boomstam over een waterloopje. Een duizendpoot en een dikke spin willen ons wel vergezellen. We schuiven dan maar een beetje op. Onderweg opent de gids een coconnetje op een tak dat boordevol mieren en mierenlarfjes blijkt te zitten. Hij gooit er een paar op onze handpalm en zegt dat we ze op moeten lekken. Ik wacht een beetje argwanend tot de anderen het doen en wanneer het blijkt mee te vallen, lek ook ik de miertjes op. Ze smaken naar citroen door het mierenzuur, best lekker. We eten ook bloemenknoppen maar die zijn me iets te bitter.
Na de lange tocht, zoeken we eindelijk wat verkoeling in de Rio Napo. Het water is wel heel bruin en ondoorzichtig dus je ziet niet wat erin rond zwemt. We blijven gelukkig gespaard van anaconda's en piranhas, fieuw! Na dit welgekome duikje, bezoeken we de familie van onze gids. Zijn mama is 100 % quechua en leert ons yuca te planten en oogsten. Hierna maken we chcocolade, van cacaobonen ter plaatse geoogst. Onze gids zegt dat Ecuadoriaanse chocolade de beste is maar ik vind ze niet te vergelijken. Deze chocolade is zo puur en bitter, geef mij maar gewoon een goeie reep melkchocolade. Als laatste activiteit met het quechuavrouwtje gaan we goud zoeken op het strand. En inderdaad, het vrouwtje vindt goud! Ookal zijn het maar enkele splintertjes, het blijft indrukwekkend! We keren per kano en bus terug naar Tena en na onze buikjes rond te hebben gegeten, keren we op een oneindig lange busrit terug naar Quito. We vertrokken om 7 uur 's avonds en ik kan pas om 2 uur 's nachts doodmoe in mijn bed kruipen.
Donderdagnamiddag maken we kennis met ons project. De kinderen zijn echt heel lief en vriendelijk. Ze worden hier duidelijk goed opgevoed. We spelen galgje en stoelendans en dan gaat de bel alweer, het zit er al op.
Vrijdag is geen toffe dag. Ik krijg een hoop slecht nieuws te horen van het thuisfront en het is niet makkelijk dit op mijn eentje, zo ver weg van familie en vrienden, te verwerken. Op zo'n momenten mis ik mijn thuis echt wel. Gelukkig zijn er mijn vriendinnen hier en mijn gastouders die mij toch een beetje kunnen troosten.
Zaterdag gaan we naar Mitad del Mundo, waar de evenaarlijn loopt. Het is echt een vreemd idee te weten dat je daar op beide halfronden (noordelijk en zuidelijk) tegelijk kan staan en dat de evenaar gewoon tussen je benen door loopt. We bezoeken eerst het monument dat niet echt de moeite is maar wel mooie foto's oplevert.Dit monument staat echter op de verkeerde plaats. Ietsje verderop loopt de echte evenaar, volgens militaire gps, en hier is een klein museumpje rond gemaakt. We krijgen een gids aangewezen en hij betrekt ons in allerlei experimentjes op de evenaarslijn. We zien een zonnewijzer, je kan er een ei op een nagel balanceren, je weegt minder op de evenaar en bent dus ook minder sterk, het water loopt op de evenaar niet draaiend door de afloop maar gewoon recht naar onder en je kan je evenwicht niet behouden wanneer je over de lijn loopt (het lijkt wel alsof je te veel gedronken hebt). Tof en interactief museum, altijd leuk!
Zondag gaan we met de Teleferiqo naar Pichincha, een berg aan de rand van Quito Stad vanwaar je een goed zicht hebt over de hele stad en omliggende bergen. We gaan omhoog in een cabine'tje aan een kabelbaan en bereiken op die manier meer dan 4000m hoogte. Het laatste stukje is het erg bewolkt en we vloeken al dat we geen zicht gaan hebben maar gelukkig klaart het daaboven al snel terug op. Wat een uitzicht! Prachtig! Fototijd dus! We maken er enorm veel. We willen de wandeling naar Rucu Pichincha doen maar deze duurt 6 uur en we hebben geen eten of drinken mee. Helaas, we wandelen dan maar gewoon een stukje en komen 2 lama's tegen! Het blijkt een toeristische attractie te zijn (1 dollar voor een paar foto's met poncho, cowboyhoed en Linda en Mateo, de lama's). Marie gaat met hen op de foto en heeft totaal geen schrik. Ze kust de lama bijna op de lippen en wij dachten echt dat hij nu zou spuwen! Het zou zo'n grappig tafereeltje zijn! Jammer genoeg gebeurde het niet... We keren terug naar beneden en de rest van de dag doen we rustig aan, het is immers zondag!
De tijd vliegt hier voorbij! Ik zit nu al in de helft van mijn tijd hier in Ecuador! Maar er is nog zoveel te zien en mijn project valt echt goed mee dus ik zal de volgende weken ongetwijfeld nog genoeg te doen hebben!
Saludos y besos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
